Ik ben geen liefhebber van alles wat elektrisch is. Kan alleen maar kapot en als het niet werkt, vind dan maar eens de oorzaak. Geef mij maar de oude vertrouwde zeekaart. Gewoon met een potloodje een kruisje op de kaart zetten en dan de tijd erbij schrijven en je weet precies waar je bent en wat je vorderingen zijn. Komt geen elektronica aan te pas. Dat die positie uit de GPS komt, laten we maar even buiten beschouwing.
Voor mij geen elektronica. Alles wat je niet hebt, kan ook niet kapot.
Maar ja, ook wij zien het gemak en -belangrijker- het veiligheidsaspect van een AIS transponder. Dus togen we na lange afweging tussen de verschillende modellen naar de Hiswa en kochten een heuse Garmin AIS 600 transponder. Met een minder dan summiere installatiebeschrijving. 'Plug and play', daar komt het volgens onze vrienden van Garmin op neer.
Dat 'plug' bleek wat lastig. Na twee weken puzzelen, nadenken, googlen en weer puzzelen lukte het mij nog niet enig leven in dat ding te krijgen. Geen lampje brandend te krijgen, niet op het apparaat, niet in mijn hoofd en niet bij anderen die ook hun licht over het lampje lieten schijnen. Ook de fabuleuze beschrijving gaf niet aan dat er een lampje zou moeten gaan branden tijdens het installatieproces. Ook niet dat dit niet het geval zou moeten zijn trouwens. Wel van alles over pacemakers en gezondheidswaarschuwing door straling en andere Amerikaanse stop-je-hond-niet-in-de-magnetron-zaken. Die waarschuwingen begin ik trouwens steeds beter te begrijpen, maar dan meer als suggesties. Mijn irritatielevel naderde inmiddels het niveau waarop een pacemaker nog niet zo'n gek idee lijkt.
Anyway. Briljante Hedda bedacht dat de beschrijving misschien niet juist was en dat inzicht bracht een extra draadje en uiteindelijk brandende lampjes.
Tijd voor de 'play'. Met OpenCPN gekoppeld aan digitale kaarten van de hele wereld en aan een usbGPSmuis (ook nog een wekenvullend gedoe, met com poorten ellende, downloadproblemen en koppelbugs, maar vooruit, het werkt) gewoon de usb kabel van de Garmin aan de laptop koppelen leek dat play wel heel soepeltjes te gaan. Alleen de gebruikelijke compoorten toestanden en even een nieuwe usb kabel (origineel is 5 centimeter lang en die moet je dan tijdens gebruik continu verbinden met de laptop, terwijl je de Garmin ergens in je boot wegbouwt!?) gaf ons in wereldsnelheidsrecordtijd van slechts vier avonden pielen een vermelding op MarineTraffic.com en een ochtendje later ook de AIS gegevens van andere schepen keurig over onze OpenCPN, CM93kaarten geprojecteerd. Leve de techniek! Wat een mooi systeem. Had ik al gemeld dat ik altijd al groot voorstander was van alle wonderen die de elektronica ons te bieden heeft. Leve de vooruitgang!
Met Pinksteren hebben we een rondje Noord-Holland gevaren en konden we het Antares Commando Centrum mooi testen. Ging Geweldig. Donderdagavond om 22uur uit onze haven vertrokken naar Enkhuizen. Zo'n beeldscherm geeft ook in nachtmodus meer licht dan de vuurtoren van Terschelling dus dat verblindt een beetje tijdens het nachtzeilen. Heb je eenmaal op het scherm gekeken, dan resten je nog twee opties. Een half uur (echt waar, zo lang) blind door de nacht koersen omdat je geen navigatielampen, boeien, zeen en lucht kunt onderscheiden, of de rest van de nacht op het beeldscherm blijven turen en vertrouwen op overeenkomsten tussen zijn fictieve werkelijkheid en de werkelijke, maar onzichtbare, werkelijkheid om je heen. Ik begrijp nu waarom kaartplottereigenaren zo weinig om zich heen kijken.
Anyway, ging zoals gezegd 'Geweldig', en wel een heel uur lang! Totdat 'plop', opeens onze positie weg was. Volgens de OpenCPN zijn wij nu (twee weken later) nog steeds ter hoogte van Uitdam, hoewel we in een andere, minder fictieve wereld om half vijf de volgende ochtend ons anker uitgooiden in Enkhuizen.
'Plop' dus. Ik merkte bovendien dat de usb kabel warm, erg warm, was geworden. Alles dus maar uitgezet en losgekoppeld. De volgende dag nog maar eens gekeken en bleken de usb poorten van de laptop niet meer te werken. Ook de AIS deed het niet meer.
De Pinksterdagen hebben we overigens heerlijk gezeild. Van Enkhuizen naar Medemblik, daarna naar Texel en via Den Helder de volgende dag via zee terug naar Amsterdam. Prachtig weer, alleen de maandag voeren wij in dichte mist van Den Helder naar Amsterdam. Kijk, dan was een OpenCPN met kaarten en superhightech gekoppeld aan de AIS wel mooi geweest, zodat we bij de aanloop van IJmuiden niet alleen de haveningang makkelijk hadden kunnen vinden maar ook de grote zeeschepen zichtbaar zouden zijn geweest. Nu zijn we maar voorzichtig richting noordpier gevaren, die pas zichtbaar werd toen we zo dichtbij waren dat we de mensen op de pier zagen lopen. Vervolgens per marifoon aangemeld bij IJmuiden PortControl waar een vriendelijke stem ons keurig informeerde over in en uitvarende scheepvaart. Zo konden we voorzichtig naar binnen. Al met al overigens een hele goede en zinvolle ervaring om zo in dichte mist IJmuiden binnen te varen. De rest van Nederland zat de hele dag in korte broek te puffen in de zon en wij kwamen de sluis uit in dikke zeilpakken. Grappig contrast. Bijzonder fenomeen, die zeemist.
Het vervolg: laptop gecrashed en veel bestanden kwijt. Een gedeelte van de bestanden (waaronder gelukkig ook de 600 foto's van mijn zeiltocht met de
Oosterschelde) door een expert gered en daarna de laptop retour importeur voor herstel. De Garmin doet het nog steeds niet en ligt nu bij Dekker. Daar waren we al twee keer eerder geweest, tijdens de 'plug' fase. En met ons andere Garmin AIS-ers. Ondertussen spraken we op onze haven nog Egenolf (de electra zeil goeroe van Nederland) en hij vertelde ons dat we de zoveelste waren met galvanische problemen tussen deze apparatuur. Een aantal AIS transponders (waaronder onze feestelijke Garmin) blijkt te lijden aan een onvoldoende galvanische scheiding. Foutje. Hij gaat er binnenkort maar eens een artikel over schrijven in de
Zeilen.
Ik kom aan het einde van mijn lange zeurverhaal. Lucht wel op trouwens. Voor wie niet ergens hierboven is afgehaakt, dank voor het lezen! Waarom ben je niet afgehaakt? Misschien uit leedvermaak, misschien heb je je geamuseerd door zo veel onkunde, misschien vond je bevestiging van je eigen beeld 'koop nooit een boot!'.
Hoe dan ook, Hedda en ik keken elkaar gisteren aan en wij vroegen ons hardop af waarom we niet gewoon een tentje hebben op de camping in Bakkum. Vandaag wisten we het, het regende pijpenstelen. Dan zit je in zo'n tentje ook niet echt lekker. Een caravan dan? Nou nee, geef ons toch maar Antares. Komende zaterdag hopen we voor vier weken zeilvakantie te vertrekken... Misschien kunt u ons wel volgen via MarineTraffic.com... als onze AIS transponder werkt natuurlijk ;-)
