Koopt allen de ZEILEN Magazine 12/2012 !

Nu in de winkel verkrijgbaar: het decembernummer van Zeilen. Met daarin mijn 6 pagina's tellend artikel over mijn zeiltocht met de Oosterschelde afgelopen voorjaar. Ergo: koopt allen de ZEILEN Magazine 12/2012 !

breaky-breaky-bewijsvoering

... en om de bewijsvoering bij onderstaande post maar direct compleet te maken, zie bijgaande foto. Daar zit-ie hoor, op zijn breaky-breaky cursus! En als je even inzoomt op de flipover, dan zul je vol ontzag en bewondering zijn voor alle kennis die ik mij eigen maak over de electrotechniek. Nu moet ik die stof alleen nog gaan begrijpen, wil ik ooooit dat examen halen :-(

November

En wat doen we zoal in November als de boot op het droge staat?
Nou veel klussen, heel veel klussen. Zo heeft Walewijn o.a. de kuip en opbouw geschilderd met 2-componenten lak. Een verbluffende verbetering. Het polyester glimt weer en ziet er fris uit. Door het resultaat raken we wat overmoedigd en zitten nu al te mijmeren om de gehele romp te behandelen, maar ehh....misschien is 2 x11meter waterlijn en 2x1,30 vrijboord toch best veel. En er liggen nog heel wat klussen te wachten, zoals een viertal afsluiters vervangen, teakdek rubberen, onderwaterschip behandelen met antifouling, electra in kaart brengen, aardband SSB (Single Side Band oftewel korte golf radio)vervangen.
Daarnaast vijzelen wij (ehh.....eigenlijk vooralsnog alleen Walewijn) onze theoretische kennis op. Zo is Walewijn bezig met een "Breaky-breaky-cursus" om een zendcertificaat te kunnen bemachtigen voor onze SSB.
Op 10 november waren wij aanwezig op de Vertrekkersdag georganiseerd door de Vereniging van Toerzeilers en het maandblad Zeilen. Een dag waar je volgegoten wordt met inspiratie, energie en enthousiasme door de interessante workshops en de mooie droomverhalen. Dit heeft ons weer frisse energie gegeven om de ellelange To-do-list af te werken (vier A4tjes voor deze winter).
En in de uurtjes die overblijven mijmeren wij weg op de webblogs van de vertrekkersvloot van 2012. Nu allemaal onderweg naar de Kaap Verden. Nog een paar weken en dan begint de grote oversteek! Spannend, we leven (en varen) met ze mee.

Bloguitbreiding!

We hebben ons weblog uitgebreid met twee tabbladen waaraan u de komende tijd hopelijk veel plezier zult beleven! Zo is daar een tabblad dat het antwoord geeft op de vraag die vrienden van ons elkaar al tijden stellen: 'Waar zijn Hedda en Walewijn toch, we zien ze nooit meer'. Het antwoord vindt u in het tabblad: klussen aan de boot.
In het andere toegevoegde tabblad staan publicaties. Althans, op dit moment staat er maar 1. Binnenkort volgen er nog twee publicaties en hopelijk op de lange termijn meer. In Zeilen 12 van 2012, die eind november in de winkel ligt, is een artikel te lezen over mijn zeiltocht met de Oosterschelde afgelopen Hemelvaart.

Altijd wat te doen aan boord

Er zijn altijd klussen te doen aan boord. En het lijkt wel, hoe meer je klust, des te langer wordt de klussenlijst !? In het begin was dat nog wel logisch, als ik weer eens iets open schroefde om te bestuderen hoe dat onderdeel werkt, dan leidde dat er haast per definitie toe dat ik de boel niet meer in elkaar kreeg en we er -dus- een probleem bij hadden. Maar die tijd is wel veranderd. Ik ben best een klusser geworden... verbaas mijzelf regelmatig met de klussen die ik kan uitvoeren en verras mezelf ook regelmatig met slimme oplossingen, die dan ergens in mijn hoofd ontstaan. Lukt het mij niet, dan is er gelukkig op de haven altijd nog raad en daad. Zoals vlak voor de vakantie, toen we nog even een nieuwe driewegschakelaar plaatsten voor de bilgepomp. De slangen kregen we echter met geen mogelijkheid meer op de nieuwe schakelaar. En toen was daar Bert M. met de tip om de slang in kokend water te dompelen waardoor de slang soepeler wordt en wel te monteren is. Wat andere recente klussen (naast het altijd terugkerende deknaden vervangen, teakdoppen plaatsen, nalopen van alle techniek, installeren en plaatsen AIS, installeren en plaatsen kaartplotter, 12volt aansluitingen plaatsen in de kuip en bij de navigatietafel, TL armaturen repareren en vervangen, drinkwaterpomp repareren en zekering plaatsen, doorlopend lakwerk, oegen voor slingerzeilen plaatsen, extra verlichting bij de navigatietafel plaatsen, kokers plaatsen tussen luchthappers en plafond, toiletpomp vervangen, inventariseren en opschonen electra) op onderstaande foto's; een electrawerkje en vervangen van de retourslang van het toilet :-)

Aankomst Pacific Blue in Bruynzeelhaven na wereldreis

Zaterdag 28 juli kwam de Breehorn 44 Pacific Blue en haar bemanning Peter en Paula Visser terug in Nederland, na een zeilreis van zes jaar. In de Bruynzeelhaven werd hun thuiskomst gevierd. Zij werden ontvangen door familie en vrienden, waaronder veel kustzeilers die ook met hun boot waren gekomen en hen tegemoet zijn gevaren. 's Avonds hebben we met Peter en Paula gegeten en hun ervaringen afgetapt. Leuk, leuk, leuk om zo'n thuiskomst van dichtbij mee te maken. We hopen dat wij over een aantal jaren ook met zo veel enthousiasme worden ontvangen*

*) die kans zit er overigens dik in. De avond voor aankomst van de Pacific Blue kwamen wij terug van onze vier weken vakantie naar de Kanaaleilanden en hesen diverse schepen speciaal voor ons hun vlaggenlijnen en stond Jan H met vuurwerk op de kopsteiger. Dank voor de warme ontvangst! Fijne haven, die Bruynzeelhaven, fijne mensen!

 

Vakantie juli 2012

Aangezien wij dus geen internet faciliteiten aan boord hebben (zie vorig blog bericht) zit ik nu thuis op de bank een poging te doen om onze vakantiereis te reconstrueren. Wij hadden vanaf 1 juli 4 weken vrij om met onze Antares op pad te gaan. Stiekem hadden wij onze zinnen gezet op de Kanaaleilanden, maar ja alles is afhankelijk van het weer. Dat is toch een bijzonder aspect aan het zeilreizen. Niet-zeilende collega's kijken je altijd meewarig aan als je antwoord op waar je naar toe gaat deze zomer: "Daar waar de wind naar toe gaat".
Normaal gesproken zijn wij tijdens een vakantie altijd heel snel vertrokken uit onze thuishaven, maar vanwege flinke zuidwesten wind lukt dat deze keer niet en ook de AIS en/of de laptop wilde nog niet meewerken. Dus bleven we zaterdag en zondag nog liggen in onze thuishaven. Tijdens de weekenden is het altijd een gezellige boel op onze haven en het gevaar schuilt dat je dus niet wegkomt. De ene koffieronde wordt gevolgd door de andere en gaat vervolgens over in een borrel.
Uiteindelijk hebben wij op maandag 2 juli de trossen losgegooid nadat we 's morgens nog een kaartplotter hebben aangeschaft en geinstalleerd. Omstreeks 16.00 uur waren we buiten de pieren bij IJmuiden. We besloten om eerst maar eens een kort stukje te varen. Er was weinig wind, dus op de motor naar Scheveningen.

Dinsdag 3 juli zijn wij bij het eerste ochtendgloren omstreeks 5.30 uur vertrokken uit Scheveningen. Ons doel was zover mogelijk zuidwaarts te varen. Er was wederom weinig tot geen wind en een blakke zee, dus weer op de motor. Rond 21.30 uur waren we ter hoogte van Duinkerken. We besloten om de nacht door te varen. Rond 02.00 uur kwam er wat wind en hebben we eindelijk even kunnen zeilen en afwisselend wat kunnen slapen in de kuip. Bij het volgende ochtendgloren passeerden we Calais en vervolgens Cap Gris Nez. Rond 07.00 uur waren we ter hoogte van Boulogne sur Mer. Zonde om al zo vroeg in een haven te liggen en we voelden ons nog prima, dus besloten we om door te varen naar Dieppe. Helaas viel de wind weer helemaal weg en dus moest de motor weer bij. De zon kwam goed door en onder een strakblauwe hemel voeren we door de azuurblauwe zee richting de witte krijtrotsen bij Dieppe. Dit is cruisen, alleen jammer van het ontbreken van wind. Omstreeks 16.00 voeren we Dieppe binnen. 220 mijl non-stop gevaren, ons nieuwe record.

Donderdag 5 juli
Het is een gezellige boel in Dieppe. Op de kade staan standjes ter gelegenheid van de Tour de France a la voile. De eerste etappe wordt gefinisht in Dieppe. ´s Morgens lopen we nog even langs te standjes en kopen bij de bakker echt frans brood en pain au chocolat. Om 13.00 uur vertrekken wij weer richting le Havre. De eerste uren varen we weer op de motor. We balen, moeten we niet toch een motorboot aanschaffen? We scharrelen langs de rotskust onder een prachtig zonnetje en passeren St Valery en Caux en Fecamp. Vlak voor Cap Antifer krijgen we wind. De motor kan uit! Het is inmiddels 18.00 uur en dus etenstijd voor Quirijn. Een voordeel van weinig wind is dat het makkelijk leven is aan boord. Eten maken gaat met hetzelfde gemak als in de haven en Quirijn kan zelfs rond kruipen op de kajuitvloer. Als Quirijn naar bed is genieten we van de rust. Onder zeil en onder een mooie avondzon zeilen we Cap Antifer voorbij.
Bij Le Havre worden net twee grote containerschepen naar binnen geloodst dus wachten wij maar even met het oversteken van de shipping lane. Uiteindelijk liggen wij rond 22.00 uur in een box nadat Walewijn door de flinke stroming Antares met een mooi pirouetje sierlijk naast de vingersteiger serveert. Dit is nou kunstvaren. We genieten nog even na van de mooie rode zonsondergang en gaan dan te kooi.

Vrijdag 6 juli
Als we wakker worden staat het op amper 2 meter naast Antares droog. Dat is een vreemde gewaarwording. Toch hebben we nog zo'n 2,5 meter diepgang. We ontbijten snel en ruimen alles weer zeevast op, want we moeten door. Rond 9.30 uur vertrekken we richting Cherbourg. De wind speelt tikkertje vandaag. Het ene moment is ze zwak aanwezig en het volgende moment haalt ze uit met een paar vlagen. In de middag trekken er aan de horizon donkere luchten voorbij en zien we de regenbuien naar beneden stromen. Helaas blijven ze niet aan de horizon. Een paar flinke met daarin veel wind en een zelfs met een klap onweer komen over. De stroming zet voor ons gevoel ook niet echt door. Hadden we ons toch iets te rijk gerekend. We hakken door richting Pointe de Barfleur. Rond 19.00 uur zijn we ter hoogte van deze kaap. Nog 2 uur en dan gaat de stroom kenteren en krijgen we hem flink tegen met zo'n 2,5 a 3 knoop. Dat wordt dus krap. We zetten de motor bij; eerst op 2000 toeren, maar daarna toch maar op 2200 toeren. We willen geen stroom tegen krijgen. Dan gaat dat laatste stukje ons toch te lang duren. Toch krijgen we al wat stroom tegen. Met de motor op 2200 toeren gaan we slechts 4,5 knoop terwijl we normaal 6,5 knoop halen. Rond 20.30 uur ronden we de Pierre Noire boei en koersen we af op de aanloop van Cherbourg. De stroom is hier minder en dus halen we weer meer snelheid. Cherbourg komt dichterbij.

Wat een grijze massa. De lucht is grijs, de zee en dan die grijze betonnen "Antlantik wall". Het ziet er spookachtig uit. We krijgen er niet echt een warm gevoel bij. Als we binnen de pieren zijn zien we voor de marina twee Nederlandse tweemasters voor anker liggen; de Oban en de Zuiderzee. Het is inmiddels 21.30 uur en we besluiten ook voor anker te gaan. We liggen goed beschuten en ik (Hedda) slaap als een roos. Later blijkt dat Walewijn toch twee keer 's nachts het anker heeft gecheckt. Niets gemerkt.

Zaterdag 7 juli
Eindelijk een rustdag; de eerste van onze vakantie. Iets doen we niet goed. Het doel van een vakantie is toch rust nemen? Nou ja. En zoals altijd op een rustdag is de lucht grijs en regent het de hele dag. Dus lopen we weer onder onze paraplu's (vorig jaar zomer aangeschaft in Engeland. Ja die Engelse weten wat een paraplu is) door de "gezellige" winkelstraatjes. We doen boodschappen bij de grote carrefour en duiken dan weer onderdeks. De weersvoorspelling voor de volgende dag geeft ZW 5 a 6 bft. Geen ideale omstandigheden om via de Alderney race naar Guernsey te gaan. We besluiten om nog een rustdag te nemen.

Zondag 8 juli
Rustdag is dus uiteindelijk wasdag. Om 9.00 uur sjouw ik met 2 grote zakken wasgoed naar de wasserette. Ik heb €4,50 nodig, dus ik ga naar de receptie om te wisselen. Er staat een rij dus ik wacht geduldig op mijn beurt. Ik wissel een briefje van 5 euro in twee 2 euro munten en twee 50 cent munten. Terug bij de wasserette, 10.00 uur, kies ik het nummer van de machine die nog vrij is, nummer 7 en gooi de eerste 2 euromunt erin. He wacht eens, zag ik niet in mijn ooghoek toen ik nummer 7 indrukte 0,60 cent staan? Nou ja zal wel. Een deense man die ook bezig is met de was, wijst mij erop dat machine nummer 7 niet bestaat. De 7 staat voor "machines a 7 kg". Maar waarvoor heb ik dan twee euro betaald? Ik kijk rond op zoek naar een andere 7. In een hoek hangt een witte metalen kast met daaronder een beker met een handjevol waspoeder. Hiervoor heb ik dus 2 euro gedoneerd. Oke even diep ademhalen en dan maar die waspoeder gebruiken. Maar ja, nu heb ik dus niet meer voldoende munten voor de wasmachine. Dus nog maar een keer naar de receptie om te wisselen. De wachtrij is daar inmiddels opgelopen tot 15 mensen. Ik ga op zoek naar een andere wisselpunt. Uiteindelijk lukt het mij om te wisselen bij de yachtclub. Inmiddels is de ochtend overgegaan in de middag. De was zit in de machine en ik kan gaan douchen. De machines zijn gelukkig wel snel. Een programma duurt maar 25 minuten. Dus na de douche hoef ik niet lang te wachten totdat de was klaar is. Maar dan komt het tweede punt: het drogen. Ook daar hebben we weer muntjes voor nodig. Nu 20 cent munten voor slechts 5 minuten drogen. Ik ga dat wisseltafereel niet nog eens doorlopen en bovendien vond ik 2 euro voor een handje waspoeder wel genoeg. Ik kijk naar buiten; het waait flink en de zon schijnt. Ideale omstandigheden om duurzaam te drogen. Ik sjouw vervolgens de tassen met het natte wasgoed terug naar de boot en een uur later wappert de was in de wind.
Inmiddels is het 13.30 uur en moet Quirijn toch wel lunchen. Na de lunch gaan we op pad. Quirijn op zijn driewieler. Hij geniet met volle teugen van de bewegingsvrijheid. We nemen een kijkje bij het gebouw van "La cité de la Mer". Doen nog een paar boodschappen en gaan weer terug aan boord om de reis voor de volgende dag voor te bereiden. Het wordt Guernsey of Alderney. We laten het van het weer en zeegang afhangen of we door de Alderney Race gaan.

Maandag 9 juli
Vandaag naar een van de Kanaaleilanden. Eind van de ochtend vertrekken we en met ons een boot of acht (!). Dat zijn wij niet gewend. Meestal varen wij alleen, zeker voor en na zonsondergang zijn wij vaak de enige zeilboot in grote omtrek. Het is zuidwest 4 tot 5 met donkere luchten. Het eerste stuk varen we in de luwte van het land en dat gaat wel lekker. Bij Cap de la Hage gaat de stroom net een beetje meestaan. We moeten nu de keuze maken. Flink naar het noorden afbuigen om te voorkomen dat we straks door de dikke stroom de Race van Alderney worden ingeduwd en nooit meer op Alderney uitkomen, of direct maar de Race insturen op weg naar Guernsey.
We kiezen voor het laatste, ook al betekent dat nog 30 mijl tegen de wind in. Dikke stroom mee en wind tegen maken een hobbelige zee. Het gaat flink tekeer. Motorzeilend laveren we tegen de wind en golven in. Eerst alleen met grootzeil, later iets minder hoog met ook het voorzeil erbij. 'Onstuimig', noteren we vandaag regelmatig in het logboek. Achter Alderney zien we in de verte een groot schip aankomen, zal wel een ferry zijn naar Guernsey en die dingen gaan snoeihard... goed peilen dus. Op de AIS is ie (nog?) niet te zien. We houden koers en snelheid en peilen maar. Hoewel zo'n ding met ruim 30 knopen door het water raced, zien we hem nauwelijks naderen. Terwijl we toch echt op zijn koerslijn naar Guernsey varen. Ook op de AIS blijft ie onzichtbaar... Zo hobbelen we rustig een tijdje door tot we er achter komen (hoe en waarom weet ik niet meer. <omdat de zon er op een gegeven moment op ging schijnen, red.>) dat we al tijden ons best doen om een rotsformatie te ontwijken. Met vuurtoren.

Een paar uur later worden we alsnog getrakteerd op een fast ferry cat en varen we zo veel mogelijk westwaarts om hem vrij te varen. Daarna overstag en kunnen we met een knik in de schoot naar Saint Peter Port, navigerend tussen de rotsen van Herm en Guernsey.





Na een pittige, onstuimige, dag een mooi laatste rak en komen we om 21uur aan in de haven, waar we nog een paar uur aan de wachtsteiger doorbrengen voordat het water voldoende gestegen is om over de havendrempel naar de jachthaven door te kunnen. We zijn niet de enigen, liggen op een gegeven moment acht dik te wachten. Geinig. Naast ons een mooie Carena 38.

Dinsdag 10 juli
Hoppa, we zijn gewoon op Guernsey! Met Quirijn in de driewieler verkennen we St Pieter Port en drinken koffie op een terras bovenop een rots met uitzicht op de haven, de zee en in de verte Herm.

Quirijn kan eindelijk weer eens lekker in bad.

... en zo rommelt onze vakantie lekkerrrrr door.
wordt vervolgd

Internet

Waar ben je zonder Internet? Nou, wij doen dus al drie zeken zonder. Weigeren om dure verbindingen te betalen onderweg. Nu in de Office du Tourisme een paar minuten verbinding voor niet te veel geld. Ff snel een bericht. maandag begin juli vertrokken uit Amsterdam, met een splikspinternieuwe en peperdure kaartplotter aan boord. Want, one laptop crashed continu met de Garmin AIS er aan gekoppeld.
Vanaf Scheveningen in een ruk door naar Dieppe, 220 mijl nonstop, ons niewe PR (irritant trouwens, een frans toetsenbord).
Daarna via Le Havre door naar Cherbourg (laatste etappe weer 87 mijl). Vervolgens twee dagen wachten ivm harde tegenwind en toen door naar Guernsey (yes!). Daar een keine week gelegen en door naar Alderney (vonden we erg mooi en lekker rustig). Met een dikke wind in de rug langs de Alderney Race weer naar Cherbourg en via St Vaast liggen we nu onwijs mooi te wezen in de Oude Haven van Honfleur. Komende dagen lange tochten terug naar NL.
Zagen zojuist op de blogs dat de Walzing Mathilda vertrokken is uit NL en dat de Drift Away de Golf van Biskaje is overgestoken naar Spanje. Wauw! Goed weg! Succes allemaal en tot gauw
Groeten, Hedda, Walewijn en Quirijn a/b ANTARES

Hij Doet Het! ... althans, op dit moment dan he...

Update van ons AIS festijn.  Maandag 25 juni. Walewijn met de trein naar Zaandam om bij Dekker Watersport een nieuwe AIS transponder op te halen. Omdat wij met vakantie gaan heeft Dekker bij Garmin geregeld dat we een nieuwe krijgen, ipv de oude voor reparatie retour Garmin en dan een paar weekjes wachten. Dus Walewijn maandagavond vol verwachting naar Antares om de boel weer aan te sluiten en dan maar wachten... geen resultaat. uurtje later, nog geen resultaat. We zenden niet en we ontvangen niet. Dinsdagavond 26 juni nog maar eens proberen. Wat heb ik fout gedaan? Overleg met Hedda. Denken, overwegen....dit probleem hadden we bij de eerste ook. Alles keurig geïnstalleerd zoals het volgens onze vrienden van Garmin moet. Garmin's configuratiescherm zegt dan ook dat ie keurig info ontvangt en zendt, maar wij zien niks. En ook MarineTraffic.com kan ons maar niet ontdekken. Ook niet na een uur, of na twee uur.
Weer denken....vorige transponder had dat ook, die is toen bij Dekker opnieuw geïnstalleerd, precies op dezelfde wijze als wij hadden gedaan, en toen werkte hij wel. Maar weer naar Dekker dan. Het lijkt er op dat onze AIS niet op een laptop te installeren is, maar alleen op een vaste computer. By the way, we krijgen regelmatig vragen over wat een AIS is en waar die letters voor staan. Welnu, een AIS zendt gegevens over het schip, de koers en snelheid rond en die info is dan op te vangen door AIS ontvangers op andere schepen. AIS staat voor Algeheel Irritatie Systeem, maar dat zal jullie na deze en de vorige blogpost wel duidelijk zijn.


Vrijdag 29 juni. Hedda maar weer met de AIS transponder onder haar arm naar Dekker (bezoek nr 8). En inderdaad, onze gedachte klopt. Het installeren van de AIS blijkt volgens Garmin wat problemen te geven op een laptop en daarom hebben zij een programmaatje gemaild aan Dekker en daarmee lukt het wel om de boel te installeren.  
Zaterdag 30 juni. Hij doet het! We zenden en ontvangen op onze OpenCPN. Hij doet het! Hij doet het! Hij doet het! Althans, op dit moment. We hebben inmiddels geleerd dat het dagkoersen, of nee, uurkoersen zijn. Hij doet het, maar morgen misschien niet. Waarschijnlijk vooral op momenten dat we de AIS niet zo nodig hebben. hopelijk ook op momenten waarop we hem wel hard nodig hebben. Op volle zee met veel grote scheepvaart om ons heen. Hij doet het! Hij doet het! Hij doet het! 


Wij danken Dekker Watersport voor al hun medewerking, super hoe goed zij ons geholpen hebben!

En Garmin vragen we, nee smeken we, zet met grote letters op de doos dat dit ellendeling gekocht moet worden door mensen die ook de 600 euro willen neertellen voor een Garmin kaartplotter en nog eens 600 voor de digitale kaarten of voor allen die wel houden van wekenlang knutselen zonder resultaat...  Stond dat op de doos, hadden wij wel een andere gekocht.

Geef ons maar een tentje in Bakkum

Ik ben geen liefhebber van alles wat elektrisch is. Kan alleen maar kapot en als het niet werkt, vind dan maar eens de oorzaak. Geef mij maar de oude vertrouwde zeekaart. Gewoon met een potloodje een kruisje op de kaart zetten en dan de tijd erbij schrijven en je weet precies waar je bent en wat je vorderingen zijn. Komt geen elektronica aan te pas. Dat die positie uit de GPS komt, laten we maar even buiten beschouwing.
Voor mij geen elektronica. Alles wat je niet hebt, kan ook niet kapot.

Maar ja, ook wij zien het gemak en -belangrijker- het veiligheidsaspect van een AIS transponder. Dus togen we na lange afweging tussen de verschillende modellen naar de Hiswa en kochten een heuse Garmin AIS 600 transponder. Met een minder dan summiere installatiebeschrijving. 'Plug and play', daar komt het volgens onze vrienden van Garmin op neer.

Dat 'plug' bleek wat lastig. Na twee weken puzzelen, nadenken, googlen en weer puzzelen lukte het mij nog niet enig leven in dat ding te krijgen. Geen lampje brandend te krijgen, niet op het apparaat, niet in mijn hoofd en niet bij anderen die ook hun licht over het lampje lieten schijnen. Ook de fabuleuze beschrijving gaf niet aan dat er een lampje zou moeten gaan branden tijdens het installatieproces. Ook niet dat dit niet het geval zou moeten zijn trouwens. Wel van alles over pacemakers en gezondheidswaarschuwing door straling en andere Amerikaanse stop-je-hond-niet-in-de-magnetron-zaken. Die waarschuwingen begin ik trouwens steeds beter te begrijpen, maar dan meer als suggesties. Mijn irritatielevel naderde inmiddels het niveau waarop een pacemaker nog niet zo'n gek idee lijkt.
Anyway. Briljante Hedda bedacht dat de beschrijving misschien niet juist was en dat inzicht bracht een extra draadje en uiteindelijk brandende lampjes. 

Tijd voor de 'play'. Met OpenCPN gekoppeld aan digitale kaarten van de hele wereld en aan een usbGPSmuis (ook nog een wekenvullend gedoe, met com poorten ellende, downloadproblemen en koppelbugs, maar vooruit, het werkt) gewoon de usb kabel van de Garmin aan de laptop koppelen leek dat play wel heel soepeltjes te gaan. Alleen de gebruikelijke compoorten toestanden en even een nieuwe usb kabel (origineel is 5 centimeter lang en die moet je dan tijdens gebruik continu verbinden met de laptop, terwijl je de Garmin ergens in je boot wegbouwt!?)  gaf ons in wereldsnelheidsrecordtijd van slechts vier avonden pielen een vermelding op MarineTraffic.com en een ochtendje later ook de AIS gegevens van andere schepen keurig over onze OpenCPN, CM93kaarten geprojecteerd. Leve de techniek! Wat een mooi systeem. Had ik al gemeld dat ik altijd al groot voorstander was van alle wonderen die de elektronica ons te bieden heeft. Leve de vooruitgang!

Met Pinksteren hebben we een rondje Noord-Holland gevaren en konden we het Antares Commando Centrum mooi testen. Ging Geweldig. Donderdagavond om 22uur uit onze haven vertrokken naar Enkhuizen. Zo'n beeldscherm geeft ook in nachtmodus meer licht dan de vuurtoren van Terschelling dus dat verblindt een beetje tijdens het nachtzeilen. Heb je eenmaal op het scherm gekeken, dan resten je nog twee opties. Een half uur (echt waar, zo lang) blind door de nacht koersen omdat je geen navigatielampen, boeien, zeen en lucht kunt onderscheiden, of de rest van de nacht op het beeldscherm blijven turen en vertrouwen op overeenkomsten tussen zijn fictieve werkelijkheid en de werkelijke, maar onzichtbare, werkelijkheid om je heen. Ik begrijp nu waarom kaartplottereigenaren zo weinig om zich heen kijken.

Anyway, ging zoals gezegd 'Geweldig', en wel een heel uur lang! Totdat 'plop', opeens onze positie weg was. Volgens de OpenCPN zijn wij nu (twee weken later) nog steeds ter hoogte van Uitdam, hoewel we in een andere, minder fictieve wereld om half vijf de volgende ochtend ons anker uitgooiden in Enkhuizen. 'Plop' dus. Ik merkte bovendien dat de usb kabel warm, erg warm, was geworden. Alles dus maar uitgezet en losgekoppeld. De volgende dag nog maar eens gekeken en bleken de usb poorten van de laptop niet meer te werken. Ook de AIS deed het niet meer. 


De Pinksterdagen hebben we overigens heerlijk gezeild. Van Enkhuizen naar Medemblik, daarna naar Texel en via Den Helder de volgende dag via zee terug naar Amsterdam. Prachtig weer, alleen de maandag voeren wij in dichte mist van Den Helder naar Amsterdam. Kijk, dan was een OpenCPN met kaarten en superhightech gekoppeld aan de AIS wel mooi geweest, zodat we bij de aanloop van IJmuiden niet alleen de haveningang makkelijk hadden kunnen vinden maar ook de grote zeeschepen zichtbaar zouden zijn geweest. Nu zijn we maar voorzichtig richting noordpier gevaren, die pas zichtbaar werd toen we zo dichtbij waren dat we de mensen op de pier zagen lopen. Vervolgens per marifoon aangemeld bij IJmuiden PortControl waar een vriendelijke stem ons keurig informeerde over in en uitvarende scheepvaart. Zo konden we voorzichtig naar binnen. Al met al overigens een hele goede en zinvolle ervaring om zo in dichte mist IJmuiden binnen te varen. De rest van Nederland zat de hele dag in korte broek te puffen in de zon en wij kwamen de sluis uit in dikke zeilpakken. Grappig contrast. Bijzonder fenomeen, die zeemist. 

Het vervolg: laptop gecrashed en veel bestanden kwijt. Een gedeelte van de bestanden (waaronder gelukkig ook de 600 foto's van mijn zeiltocht met de Oosterschelde) door een expert gered en daarna de laptop retour importeur voor herstel. De Garmin doet het nog steeds niet en ligt nu bij Dekker. Daar waren we al twee keer eerder geweest, tijdens de 'plug' fase. En met ons andere Garmin AIS-ers. Ondertussen spraken we op onze haven nog Egenolf (de electra zeil goeroe van Nederland) en hij vertelde ons dat we de zoveelste waren met galvanische problemen tussen deze apparatuur. Een aantal AIS transponders (waaronder onze feestelijke Garmin) blijkt te lijden aan een onvoldoende galvanische scheiding. Foutje. Hij gaat er binnenkort maar eens een artikel over schrijven in de Zeilen.

Ik kom aan het einde van mijn lange zeurverhaal. Lucht wel op trouwens. Voor wie niet ergens hierboven is afgehaakt, dank voor het lezen! Waarom ben je niet afgehaakt? Misschien uit leedvermaak, misschien heb je je geamuseerd door zo veel onkunde, misschien vond je bevestiging van je eigen beeld 'koop nooit een boot!'.
Hoe dan ook, Hedda en ik keken elkaar gisteren aan en wij vroegen ons hardop af waarom we niet gewoon een tentje hebben op de camping in Bakkum. Vandaag wisten we het, het regende pijpenstelen. Dan zit je in zo'n tentje ook niet echt lekker. Een caravan dan? Nou nee, geef ons toch maar Antares. Komende zaterdag hopen we voor vier weken zeilvakantie te vertrekken... Misschien kunt u ons wel volgen via MarineTraffic.com... als onze AIS transponder werkt natuurlijk ;-)

  

Met de Oosterschelde naar Engeland

Morgen vertrek ik voor vier dagen met De Oosterschelde naar de Engelse Oostkust. Deze mooie driemaster ligt al klaar in de Veerhaven in Rotterdam. Best spannend...

Cursus Meteorologie en Tochtplanning ...

... van de Vereniging van Toerzeilers. Da's hard werken!

Seizoensopening WV Bruynzeel

Zaterdag 21 april was de seizoensopening van onze Watersportvereniging Bruynzeel.

We bezochten de KNRM in IJmuiden, waar twee leden vrijwilliger zijn. Na een introductie en twee films gingen we het water op.
Watersportvereniging Bruynzeel is online te vinden onder: http://www.bruynzeelhaven.nl/.

Artikel in het blad Zeilen

Yes!, de nieuwe Zeilen is zojuist op de deurmat gevallen met daarin het artikel van Walewijn. Met dit artikel heeft hij de schrijverswedstrijd van het blad Zeilen gewonnen. De prijs is deelname aan het Hemelvaartweekend van de Oosterschelde waarover  Walewijn ook weer een artikel zal schrijven.

Naast het artikel van Walewijn staan ook de vertrekkers 2012 in het blad. Leuk om hun plannen te lezen. Een aantal van hen hebben wij ontmoet bij de Vertrekkersdag in november. Wij hebben meteen een aantal websites en blogs bij onze favorieten gezet. Wij blijven jullie volgen!

Winter in Nederland

Winter in Nederland! Wij kunnen lekker schaatsen in Waterland en Antares ligt in het ijs.